‘Garantör ülke’ ne demektir?

Rusya ve Ukrayna savaşı 1 ayı geride bırakırken, tüm dünya “ateşkes” haberini bekliyor.

Masaya oturan iki ülke tarafları, henüz anlaşma sağlamadı. Son olarak İstanbul Dolmabahçe’de bir araya gelen Rusya ve Ukrayna heyetleri “güvenlik” sorunlarını gündeme taşıyor.

Bu noktada ise Ukrayna, “Türkiye’nin garantör ülke olması” isteği dile getirildi.

Ukrayna heyetinden David Arakhamia, aralarında Türkiye’nin de bulunduğu 8 ülkeyi garantör ülke olarak görmek istediklerini söyledi.

Kiev yönetiminin garantör olarak görmek istediği diğer ülkeler ABD, İngiltere, Fransa, Almanya, Polonya, Kanada ve İsrail de bulunuyor.

Peki bir ülkenin garantör olması ne demek? Garantör ülke ne yapar? Sözlükte “kefil” anlamına gelen garantörlük Türkiye için ne anlama gelecek? İşte konunun detayları…

GARANTÖR ÜLKE KAVRAMI

Garantörlük, son yıllarda devletler hukukunda sıkça rastlanan sözcüklerden biridir.

Garantör kelimsi güvence veren ve garanti veren anlamında kullanılabilir. Bir ülkenin, devletin ve ya topluluğa güvence veren ülkelere garantör ülke denir.

Garantör ülke kısaca başka bir ülkenin anlaşma ya da adımları üzerinde söz sahibi olmasıdır. Türkiye Cumhuriyeti devleti Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti devletinin garantör devletlerinden bir tanesidir.

“TÜRKİYE GARANTÖR OLSUN” TALEBİ

Ukraynalı müzakere heyeti Rus heyeti ile yapılan görüşmenin ardından açıkalamalarda bulundu.

Açıklamada, “Türkiye dahil birçok ülkeyi garantör olarak istiyoruz. Rusya ile güvenlik garantileri konusunda anlaşmak mümkün olmadı.Tabi ki işin hukuki boyutunu başka bir arakdaşımız paylaşacak. Savaşı sona erdirmek için Ukrayna’nın toprak bütünlüğünü ve geleceğini sağlamak için önemlidir. Bunlar Ukrayna’nın güvenliğini garanti edecek. Bunun NATO’nun 5. maddesine benzer olmasını istiyoruz” denildi.

NATO 5. MADDESİ

Anlaşma kapsamında 5. madde içeriği ise şöyle:

“Taraflar, Kuzey Amerika’da veya Avrupa’da içlerinden bir veya daha çoğuna yöneltilecek silahlı bir saldırının hepsine yöneltilmiş bir saldırı olarak değerlendirileceği ve eğer böyle bir saldırı olursa;

BM Yasası’nın 51. Maddesinde tanınan bireysel ya da toplu öz savunma hakkını kullanarak, Kuzey Atlantik bölgesinde güvenliği sağlamak ve korumak için bireysel olarak ve diğerleri ile birlikte, silahlı kuvvet kullanımı da dahil olmak üzere gerekli görülen eylemlerde bulunarak saldırıya uğrayan Taraf ya da Taraflara yardımcı olacakları konusunda anlaşmışlardır.

Böylesi herhangi bir saldın ve bunun sonucu olarak alınan bütün önlemler derhal Güvenlik Konseyi’ne bildirilecektir. Güvenlik Konseyi, uluslararası barış ve güvenliği sağlamak ve korumak için gerekli önlemleri aldığı zaman, bu önlemlere son verilecektir.”